Mount Kinabalu en Poring hotsprings...

Deze morgen om 7 uur op en na een snel ontbijt zaten we om 7u40 al in de minibus richting Mount Kinabalu National Park. De dame van het onthaal was ook nog op de bus gesprongen... 'I can join you from my boss!' Oké dus... Het was een mooie rit... Op en neer, draaien en keren, in de wolken en in de zon... 

Opeens zien we uit de wolken de berg verschijnen... Juist op tijd voor onze plasstop in het bergdorpje Nabalu... Vanaf een uitzichtspunt konden we enkele mooie foto's nemen. Schitterende natuur en wat een wolken... De wolken drijven tussen de bergen door... Hier en daar komt de zon te voorschijn... hier en daar krijg je dichte mist... Wij hadden geluk en hadden de zonneschijn!

 

Terug naar de bus en verder naar het National Park, meer bepaald naar de botanische tuin van Mount Kinabalu.
Het werd plantjes en bomen kijken... Je wandelt er door een stukje regenwoud en kunt er de fauna dichter bekijken. Lianen, boomvarens,... maar ook orchideeën, bekerplanten,... typisch voor Borneo. Het is er zo vochtig dat er overal mos groeit, op de stammen, rotsen, takken... Mooi om te zien... en weer warm en zwoel tussen al die bladeren.

 

Net op tijd klaar want de wolken kwamen aanzetten... echt ongelooflijk hoe snel dat gaat!

Na wat afkoelen tijdens de rit naar Poring om daar de befaamde zwavelhoudende hotsprings te bezoeken stoppen we eerst aan een restaurantje om te eten. Een gedekte tafel voor 5 want er waren ook nog een amerikaan en een Engelse jongedame in ons groepje. Rijst met kip, rund, vis en groenten, elk in zijn eigen sausje... Best lekker! Het drekkige kommetje soep, echt Chinees lieten we wel staan...
Buikje rond... tijd om aan de klim naar de canopy-walk te beginnen! De wandeling tussen de hoge boomtoppen op houten plankjes in een net... behoort tot het domein van de hotsprings. Hemel, zo hoog! We moesten eerst heel erg hoog klimmen om aan het startpunt te komen. Mijn t-shirt was helemaal doorweekt toen ik er na enkele flinke rustpauze's flink buiten adem aan kwam.

Dan de wankele 'bruggen' over, niet te veel schudden, niet te veel wiebelen en al zeker niet swingen als je zo'n 40 meter boven de grond hangt. Maar toch wel leuk hoor! We genoten van het uitzicht en ik probeerde toch enkele kiekjes te maken...

De terugweg naar beneden was al bijna even lastig... trappen, trappen, trappen... Het bleef precies maar duren... 

Terug beneden konden we nog een jungletrail naar de waterval nemen. Moe maar vol goede moed gaan we er heen... 

Veel volk en moeilijk bij het water te komen... dan maar terug. Het is zo vochtig in het woud dat de grond vochtig en zompig is, hoewel het niet regent vallen nu en dan druppels van de bladeren... zwoel!
Snel met de beentjes in één van de baden bij de hotsprings. Het water is lekker koud en heel verfrissend... tijd om af te koelen. 

Er is een bloeiende rafflesia... de grootste bloem ter wereld. Je moet hem gezien hebben zegt de amerikaan 'only once in a lifetime'... Voor ons wordt het de tweede keer! Wij deden 7 jaar geleden een trekking in de Cameron Highlands naar deze mooie bloem en moeten toegeven dat de eerste nog kleuriger en groter was... Maar een kans om ze nog eens te zien laten we niet liggen!

Eindelijk weer in de bus op weg naar KK, een ritje van bijna 3 uur... De meesten liggen al weer te slapen... alleen wij kijken naar het landschap. Als je zo door de bergen rijdt krijg je een idee van de grootsheid van het woud in Borneo. Buiten enkele grote steden bestaat het land uit bossen en wouden... Overal om je heen zie je bergen, bergen en bergen... allen groen! Gelukkig gaan ze hier de houtkap tegen en proberen ze hun wildlife op peil te houden want ik weet nog maar weinig plekjes op onze aardbol waar de natuur nog zo sterk aanwezig is!