Drie dagen in het teken van Thaipusam...

Eergisteren was onze eerste dag richting Batu Caves... Even een eindje te voet naar de 'Komuter', een trein die je rechtstreeks naar je bestemming 11 kilometer verder brengt. We kunnen er in de 'ladies only' wagon plaatsnemen tussen enkele Zuid-Indische, tetterende dames... Dat herinnert er ons direct weer aan dat Batu Caves vooral door deze groep bezocht wordt!  Een tijdje later staan we op het perron en horen we de mantra's al van verre... De hindoe-god Murugan is er de vereerde!  Eerst gaan we naar de beeldengrot. Midden in de grote grot staan de personages van de Ramayana. Het verhaal wordt mooi uitgebeeld...  

In diezelfde grot is sedert enkele jaren de natuurlijke shiva-lingam te bezichtigen. Je moet er wel een kleine 100 trappen voor trotseren... Even diep zuchten en omhoog! 

De lingam is een stalagmiet boven in de grot... en vandaar heb je een schitterend zicht op de grot en waterval... 

Eens terug beneden lopen we langs de kraampjes naar de ingang van de hindoe-tempel. Intussen stoppen we om nog enkele Indische mantra's te kopen op cd... spotgoedkoop! 

Om de tempel te bezoeken moet je eerst de 272 trappen naar de grotingang trotseren... Rood en wit afgewisseld, steeds hoger... Voor de grot staat het 42 meter hoge, goudkleurige beeld van Murugan, ook Subramaniam genoemd. Wat opvalt is zijn speer, de 'veil'.

Hij zou die speer gekregen hebben van godin Parvati en daarmee de onverslaanbare demon overwonnen hebben. Men vereert hem dan ook als heilige overwinnaar van alle kwaad. Men hoopt op die manier alle obstakels zich in het leven te kunnen overwinnen, oud karma te kunnen verwijderen en met een nieuwe, zuivere lei te kunnen herbeginnen...
We starten met de trappen... beetje per beetje omhoog! Puffen in de warme zon... Steeds hoger en hoger... 

Tot we boven zijn! En dan... zie je dat je eerst weer naar beneden moet om een eind verder weer omhoog te gaan... Intussen zitten we wel al in de luwte van de eerste grot, de kathedraalgrot genoemd vanwege haar grootte! 

Eindelijk aangekomen bij de Murugantempel nemen we deel aan de puja en krijgen we de 'blessings of the god'... Good luck! 

We hangen er nog een beetje rond, lekker afkoelend! We zien de vele devotees melk omhoog brengen tot bij de priesters. De bedoeling is dat het Muraganbeeld met hun geofferde melk gewassen wordt en dat daarbij ook hun zonden uit vorige levens of uit het huidige leven weggenomen worden. De pot melk wordt soms 15 km ver op het hoofd gedragen en nog omhoog...
om de god te behagen. Vele mensen zijn de uitputting nabij!

Dit alles is het begin van Thaipusam.
Tijdens het Thaipusamfestival wil men genade verkrijgen en de kracht om alle problemen uit de weg te kunnen ruimen. Men wil oud karma wegwassen en opnieuw kunnen beginnen. Een eerste bewijs is het kaalscheren... Haar wordt als oud gezien, opnieuw beginnen is dus kaalgeschoren... Mannen, maar ook vrouwen, kinderen en baby's met een geel hoofd(je) zijn het resultaat. Eerst scheren en daarna inwrijven met een mengsel van kurkuma en water...

Melkpotten worden omhoog gedragen, puja's aan de lopende band...
En dan niet te vergeten, de kavadi's... Mensen dragen hele bouwwerken naar boven. Zwaar en lastig, maar dit bewijst weer wat men er voor over heeft! De kavadidragers zijn daarbij vaak nog doorboort met spiezen en haken... een extreme vorm van boetedoening. Klinkt zot, maar als je het meemaakt heb je er echt wel respect voor! 

Laat gaan we terug, het was een hele beleving...

Gisteren niet zo veel gedaan... Onze bustickets gaan boeken naar Sentral Stasiun, zodat we donderdagmorgen heel vroeg (4 uur) naar de luchthaven kunnen vertrekken (onze vlucht is om 7u30!). Daarna even een kijkje gaan nemen in Brickfields, de Indische wijk. Een lekkere massala-koffie gedronken, tongschrapers en een geurend poedertje (javadu) gekocht,... en een ketting van verse jasmijnbloemtjes voor in mijn vrouwtjes haar!
Leuk even in die echte Zuid-Indische winkels rond te dwalen... toch wel anders dan die in Noord-India... Veel meer geuren, veel kruiden en heel veel juwelen...

Vandaag vroeg op om naar de belangrijkste dag van Thaipusam te gaan.
Ongelooflijk hoeveel mensen daar zijn. Men spreekt van een miljoen bezoekers tijdens dit 5-daags gebeuren. Wanneer we het station uit komen is er een ongelooflijke drukte... Overal kraampjes... er staat zelfs een heuse kermis met reuzenrad, allerlei molens, een spookkasteel,... Maar iedereen gaat vooral naar de tempel... de rest is voor later! Vele gelovigen staan uren te wachten om de hoge trap op te kunnen naar het heiligdom. Er zijn drie trappen naast elkaar. Eén voor gewone gelovigen naar boven en één voor hen ook weer naar beneden. De middelste wordt voorbehouden voor de kavadie-dragers en de gelovigen die de melkpotten al van ver komen aanbrengen. We vinden een plaatsje bij deze trap. Ongelooflijk wat je hier allemaal ziet! Dames met een speer door de beide wangen die een zware melkpot, paal kudam dragen. Mannen met zware kavadi en vaak nog behangen met haken waaraan fruit bengelt. Mensen die steeds maar 'vel vel' blijven roepen. Kinderen die kleine kavadi's of potten op de schouder naar boven brengen, vaak nog erg jong. Mensen die over de grond rollen en zo hele afstanden afleggen. 
Vooral voor de kavadi-dragers was het vaak heel zwaar... mensen stonden op het punt om in te storten, anderen waren volledig in trance... De voorbereidingen daartoe zijn al een maand aan de gang. Vasten, geen alcohol en geen sex. De laatste dagen eten ze bijna niet!
Nu en dan gaat er iemand volkomen 'nuts'... met de rode poeder over de tong en het lichaam gesmeerd ziet er het vaak wat akelig uit als ze door de rooie heen gaan... 
Maar je kunt het niet beschrijven, je moet er geweest zijn... 
Hier alvast enkele beelden!

Terugkeren was ook niet van de poes... Duizenden mensen wachtten op de trein, wij ook... Dat was onze boetedoening! We voelden onze voeten al niet meer en dan moesten we daar nog zo lang staan aanschuiven in een drummende menigte... Pff. Uitendelijk in een bomvolle trein recht gestaan en terug in KL geraakt! Maar 't was de moeite waard! Een 'once in a lifetime' ervaring!