Een stukje van de Siklis trek gelopen...

Na het ontwaken, snel gaan ontbijten en dan op zoek naar een taxi die ons naar Thulakot kan brengen.
Snel een auto gevonden en daar gaan we dan. Een stralende hemel, zicht op de bergen, het belooft een mooie dag te worden!
Na een 20-tal km op de highway Pokhara-Kathmandu slaat de chauffeur een weggetje in. En van hieruit gaat het steeds omhoog en omhoog... de berg op!

Schitterende panorama's onderweg en duizelingwekkende dieptes... Ik help de chauffeur al want elke keer ik in de verte een bus zie aankomen, roep ik al "BUS"... zodat hij tijdig een plaatsje kan zoeken om die bus te laten passeren...
Toeteren aan iedere haarspeldbocht en het worden er steeds meer en meer...
De weg veranderd stilaan in een aardeweg bezaaid met grote keien, heel grote putten en hier en daar wat asfalt. Door de klimaatomstandigheden liggen de wegen er in Nepal heel schamel bij. Vaak is de helft van de weg gewoon... weg!
Best dat ze hier in kleine smalle auto's rijden want anders... brrrrrr. Maar wij gaan verder en hobbelen verder omhoog. Ik durf wel eens mijn ogen toeknijpen als er weer eens niets van reling naast de diepte staat... maar de chauffeur stelt me gerust. "Zijn auto is zijn enigste bezit, dus draagt hij er extra zorg voor". En het moet gezegd worden, hij rijdt heel voorzichtig! Het panorama wordt mooier en mooier. We kijken neer op de groene valleien met rijstvelden, rivieren,...

Aangekomen in het dorpje Thulikot is het tijd voor een kleine trekking naar de top en de viewpoint! Het is nog een fikse klim langs kleine 'boerderijtjes', rijst- en groentevelden. We komen snel tot de vaststelling dat weinig mensen hier Engels begrijpen. Vaak wandelt iemand een stukje mee die hele verhalen vertelt in het Nepali... Tja, we blijven heel vriendelijk maar verstaan er niet veel van!

De tip van de Nepalese gids om hier heen te komen blijkt goud waard, want ook hier waren wij vandaag de enige toeristen... En dat maakt het geheel toch nog een stuk authentieker... Het echte Nepal! We blijven stijgen en stijgen en nog komt er geen einde aan. 

Eén voordeel is er hier wel, de meeste trappen zijn hier niet zo hoog en dat wandelt gemakkelijker! Dus blijven we traagjes stijgen. De mensen zijn hier weer heel vriendelijk. een koeherder toont ons met gebaren langs waar we het beste kunnen gaan. En doet teken dat we het rustig aan moeten doen... Zou hij het zweet op ons voorhoofd en rug gezien hebben?

We gaan tot helemaal boven en hebben er een prachtig zicht op het Begnas Tal, één van de meren in de buurt. Eigenlijk hebben we er een zicht van 360°. 

Aan de ene zijde, de groene valleien, aan de andere zijde de bergen (die nu spijtig genoeg weer door de wolken verdwijnen), daartussen het meer, rivieren, meer valleien,... Helemaal boven is ook weer een klein tempeltje, dat ontbreekt hier nooit! 

We rusten er een tijdje uit en genieten van het uitzicht en de stilte.

De afdaling was ook niet te onderschatten... Gelukkig was er onderweg zoveel te zien dat we voldoende afgeleid waren om de pijn in knieën en kuiten wat minder te voelen! Vaak moesten we langs de boerderijtjes, de mensen werkten op het stukje grond dat ze beplanten, de koe en een paar geitjes liepen blatend en mekkerend rond, de kippen scharrelden daartussenin...

Ieder gezin is hier een stuk zelfredzaam. Ze hebben allen wat grond die ze bewerken, planten wat rijst, linzen, groenten. Een sinaasappel- en bananenboom is bij bijna elk huisje te vinden. En dan hebben ze nog de dieren die melk, kaas, boter, eieren en soms eens vlees opleveren. Water halen ze bij de bron centraal in het kleine dorpje. Daar doen ze trouwens ook de was en vaak de afwas... Ze kunnen dus allen grotendeels voor hun eigen behoeften instaan en voor de rest kunnen ze ruilen. Bij het ene boerderijtje moesten we gaan zitten en werden er snel verse appelsienen van de boom gehaald. Smaken dat dit deed! 

Bij de andere boerderij lag een kleine baby te slapen, 1 maand oud... Op een andere plaats zagen we de dame  des huizes koken op een houtvuur... Groot zijn de huizen zeker niet en wetende dat de dieren dan nog zeker de helft van het huis innemen!
Intussen staan we weer in de hoofdstraat van het dorp met welgeteld een 7-tal huisjes. Hier zijn het vooral winkeltjes. We kopen een cola en gaan in de schaduw even bijzitten. 

Nog een wandelingetje tussen de rijstvelden omhoog, zo komen we bij een tentenkamp. Nepalese jongeren zijn op uitstap en hebben hun tenten boven op een andere heuveltop gezet. Ze bleven er overnachten en aan de oogjes te zien was het een zwaar feestje! Enkele hebben zin een praatje, dus zo komen we ook meer te weten over de jeugd aldaar... Eerlijk gezegd, het gaat er net zo aan toe als bij ons. Wat wel opvallend is is dat zij de levenswijze van hun voorouders niet willen volgen... maar toch heel fier zijn op die gewoontes. Als je die 'coole boys' ziet dan besef je dat Nepal binnenkort ook heel erg zal veranderen... Spijtig!

Tegen de late namiddag lopen we nog eens de berg op voor de zonsondergang, maar algauw beseffen we dat de wolken vandaag niet zullen wijken en keren we terug naar onze driver.
Op de terugweg nog even stoppen in Kalikhastan. De school is er net uit en alle leerlingen lopen in uniform naar huis. De ene zijn broek al wat langer dan de andere, maar dat geeft hier niet... Wij gaan nog de Kalitempel bezoeken. 

Er is niemand en het deurtje is dicht met een hekken. Wel zie je duidelijk de plaats waar nog dieren geofferd worden, bloed en resten liggen op de offersteen... Een beetje eng hoor, maar Kali is nu eenmaal de enige godin voor wie nog dierenoffers gebracht worden... ook dit is hun cultuur...

Gezegend door 84-jarige oma...

Even op de kaart gekeken na ons ontbijt... Volgens Roswitha haar weerbericht en weerkennis zou het vandaag weer gaan regenen... Lange wandeltochten of grote uitstappen waren dus niet echt interessant! Maar wat doen we wel? Op de kaart zien we een streepje bij de Manang Monastery bij Manipani... zo'n 5 km hier vandaan, weeral boven op een heuvel... Met een zwak voor die mooie, kleurrijke, serene kloosters besluiten we daar heen te gaan.
We nemen een taxi naar de ingang en natuurlijk volgen daarna nog een aantal trappen... We komen veel Nepalezen tegen op de weg er heen en allen zijn uitermate vriendelijk. We worden steeds weer gegroet. Namasté!

Boven aangekomen ligt de gompa recht voor ons. 

Op het binnenplein is er echter een ceremonie aan de gang. Het krioelt er van de mensen, velen met een rijsttikka op het voorhoofd... We nemen een kijkje en zien een oude dame de tikka's uitdelen. Ze is behangen met bloemenkransen en prevelt de hele tijd...

We bekijken het vanuit de verte. Iedereen is prachtig uitgedost!

Terwijl we foto's nemen worden we opeens aangesproken om ook om een tikka te gaan... We buigen voor de dame, namasté... en krijgen een klodder rijst (met yoghurt) op ons voorhoofd geplakt... Een snoepje, een appel en een 'air-mail' omslag worden ons in de hand gestopt... We groeten nogmaals en bekijken het schouwspel verder vanop afstand. 

We vragen wat uitleg aan één van de mede-feestvierders en wat blijkt? 
De oma, de oude dame is 84 jaar geworden en heeft een groot feest in het klooster waarbij familie en vrienden zijn uitgenodigd. Ze zegent allen en heeft allen geschenken... Er wordt ons direct gevraagd of wij al geluncht hebben en uit beleefdheid zeggen wij direct van ja... Anders konden we gerust meezitten aan de eettafel... Opmerkelijk is dat wij de enige toeristen zijn in dit klooster... We hebben dan ook heel wat succes en moeten met iedereen op de foto...
Ook een Nepalese klasgroep vindt het super opwindend... Foto!

De butterlamp room wordt geopend.
We branden een paar boterlampjes voor onszelf en allen thuis. Eentje met speciale aandacht om onze belofte waar te maken! Graag gedaan!

Intussen zagen we al enkele jonge monniken over het binnenplein lopen, spelen, nieuwsgierig komen kijken...
De gompa is weer even kleurrijk als de andere die we bezochten. We raken er niet op uitgekeken...

Terwijl we er ronddwalen zijn de jongens aan het oefenen op hun hoorns. Bolle wangen, hard blazen en het weeë geluid van de hoorn komt eraan... Bbrruuuuu... Bbreuuuuuuu... Het vergt waarschijnlijk heel wat adem om daar die langgerekte klanken uit te krijgen!

Opeens zien we alle monniken naar de zijkant verdwijnen. Tijd voor de lessen. Ze leren er Nepali, Engels en Tibetaans naast wiskunde en de gebruikelijke lessen. We nemen een kijkje in hun klaslokalen en zoveel verschillen ze niet van die van ons hoor! 

En dan begint het te regenen, de weergodin was weer eens juist! We trekken ons in stilte in de gompa terug en kijken naar alle mooie muurschilderingen. Een man komt ons uitleg geven over de Rinpoche, het hoofd van het klooster, de lama's,... Het leven valt er soms zwaar zegt hij. De jongetjes zijn er heel gelukkig, de oudere tieners krijgen het vaak moeilijk... Weten niet goed wat ze willen, het kloosterleven of het leven buiten dit domein... Lijkt ons logisch daar men er als kind in terecht komt zonder enige keuze... Het is een grote eer voor de familie als een zoon monnik wordt en vaak worden de jongetjes al heel jong in het klooster achtergelaten... Als ze opgroeien komen ze door Nepalese jongeren in contact met het buitenleven en dan wordt het waarschijnlijk vaak moeilijk om niet door dit andere leven verleid te worden... Hun leven bestaat uit gebed, gehoorzaamheid en studie... en wie wil alleen dat op deze leeftijd? Het gebeurt dan ook vaak dat zij dan het klooster verlaten... 
Ondertussen is het tijd voor het gebed... We nestelen ons achteraan in de gompa en zien de jonge monniken binnen wandelen, buigen en op hun gebedsbank gaan zitten. 

Het ritme van de gong start de gebeden. Het gemurmel van de mantra's wordt afgewisseld met gongslagen, schelle cimbalen, hoorngeschal en andere muziek... Het ritmische ervan heeft iets hypnotiserends! We blijven nog een hele tijd rustig genieten en besluiten dan maar voor donker terug te keren naar onze stek...
Met de taxi terug maar even langs bij de kleerwinkel... Wat een flop, de broek en het hemd waren er nog niet... De broek was niet gemaakt en het hemd veel te groot... Gelukkig had Roswitha daar een toffe broek gepast terwijl de dame het hemd moest halen... en dat is dan ook het enige wat ze aan ons verkocht heeft om het voorschot te vereffenen!
Op de terugweg vallen de bergen ons plots op... 
Er ligt precies verse sneeuw op de bergtoppen...

De bergketen van de Annapurna is vandaag veel beter te zien. 
We mogen als we terugwandelen bij het dichtste hotel naar de 5de verdieping om foto's te nemen van de zonsondergang...

Verder een lekkere vegetarische Biriyani gegeten en naar onze kamer.
Thuis gekomen toch eens nieuwsgierig in de omslag gekeken. We wisten echt niet wat te verwachten... In iedere omslag zat 50 roepies... De dame moet een hele som geld uitgedeeld hebben vandaag en wij waren dus bij de gelukkigen!