Gezegend door 84-jarige oma...

Even op de kaart gekeken na ons ontbijt... Volgens Roswitha haar weerbericht en weerkennis zou het vandaag weer gaan regenen... Lange wandeltochten of grote uitstappen waren dus niet echt interessant! Maar wat doen we wel? Op de kaart zien we een streepje bij de Manang Monastery bij Manipani... zo'n 5 km hier vandaan, weeral boven op een heuvel... Met een zwak voor die mooie, kleurrijke, serene kloosters besluiten we daar heen te gaan.
We nemen een taxi naar de ingang en natuurlijk volgen daarna nog een aantal trappen... We komen veel Nepalezen tegen op de weg er heen en allen zijn uitermate vriendelijk. We worden steeds weer gegroet. Namasté!

Boven aangekomen ligt de gompa recht voor ons. 

Op het binnenplein is er echter een ceremonie aan de gang. Het krioelt er van de mensen, velen met een rijsttikka op het voorhoofd... We nemen een kijkje en zien een oude dame de tikka's uitdelen. Ze is behangen met bloemenkransen en prevelt de hele tijd...

We bekijken het vanuit de verte. Iedereen is prachtig uitgedost!

Terwijl we foto's nemen worden we opeens aangesproken om ook om een tikka te gaan... We buigen voor de dame, namasté... en krijgen een klodder rijst (met yoghurt) op ons voorhoofd geplakt... Een snoepje, een appel en een 'air-mail' omslag worden ons in de hand gestopt... We groeten nogmaals en bekijken het schouwspel verder vanop afstand. 

We vragen wat uitleg aan één van de mede-feestvierders en wat blijkt? 
De oma, de oude dame is 84 jaar geworden en heeft een groot feest in het klooster waarbij familie en vrienden zijn uitgenodigd. Ze zegent allen en heeft allen geschenken... Er wordt ons direct gevraagd of wij al geluncht hebben en uit beleefdheid zeggen wij direct van ja... Anders konden we gerust meezitten aan de eettafel... Opmerkelijk is dat wij de enige toeristen zijn in dit klooster... We hebben dan ook heel wat succes en moeten met iedereen op de foto...
Ook een Nepalese klasgroep vindt het super opwindend... Foto!

De butterlamp room wordt geopend.
We branden een paar boterlampjes voor onszelf en allen thuis. Eentje met speciale aandacht om onze belofte waar te maken! Graag gedaan!

Intussen zagen we al enkele jonge monniken over het binnenplein lopen, spelen, nieuwsgierig komen kijken...
De gompa is weer even kleurrijk als de andere die we bezochten. We raken er niet op uitgekeken...

Terwijl we er ronddwalen zijn de jongens aan het oefenen op hun hoorns. Bolle wangen, hard blazen en het weeë geluid van de hoorn komt eraan... Bbrruuuuu... Bbreuuuuuuu... Het vergt waarschijnlijk heel wat adem om daar die langgerekte klanken uit te krijgen!

Opeens zien we alle monniken naar de zijkant verdwijnen. Tijd voor de lessen. Ze leren er Nepali, Engels en Tibetaans naast wiskunde en de gebruikelijke lessen. We nemen een kijkje in hun klaslokalen en zoveel verschillen ze niet van die van ons hoor! 

En dan begint het te regenen, de weergodin was weer eens juist! We trekken ons in stilte in de gompa terug en kijken naar alle mooie muurschilderingen. Een man komt ons uitleg geven over de Rinpoche, het hoofd van het klooster, de lama's,... Het leven valt er soms zwaar zegt hij. De jongetjes zijn er heel gelukkig, de oudere tieners krijgen het vaak moeilijk... Weten niet goed wat ze willen, het kloosterleven of het leven buiten dit domein... Lijkt ons logisch daar men er als kind in terecht komt zonder enige keuze... Het is een grote eer voor de familie als een zoon monnik wordt en vaak worden de jongetjes al heel jong in het klooster achtergelaten... Als ze opgroeien komen ze door Nepalese jongeren in contact met het buitenleven en dan wordt het waarschijnlijk vaak moeilijk om niet door dit andere leven verleid te worden... Hun leven bestaat uit gebed, gehoorzaamheid en studie... en wie wil alleen dat op deze leeftijd? Het gebeurt dan ook vaak dat zij dan het klooster verlaten... 
Ondertussen is het tijd voor het gebed... We nestelen ons achteraan in de gompa en zien de jonge monniken binnen wandelen, buigen en op hun gebedsbank gaan zitten. 

Het ritme van de gong start de gebeden. Het gemurmel van de mantra's wordt afgewisseld met gongslagen, schelle cimbalen, hoorngeschal en andere muziek... Het ritmische ervan heeft iets hypnotiserends! We blijven nog een hele tijd rustig genieten en besluiten dan maar voor donker terug te keren naar onze stek...
Met de taxi terug maar even langs bij de kleerwinkel... Wat een flop, de broek en het hemd waren er nog niet... De broek was niet gemaakt en het hemd veel te groot... Gelukkig had Roswitha daar een toffe broek gepast terwijl de dame het hemd moest halen... en dat is dan ook het enige wat ze aan ons verkocht heeft om het voorschot te vereffenen!
Op de terugweg vallen de bergen ons plots op... 
Er ligt precies verse sneeuw op de bergtoppen...

De bergketen van de Annapurna is vandaag veel beter te zien. 
We mogen als we terugwandelen bij het dichtste hotel naar de 5de verdieping om foto's te nemen van de zonsondergang...

Verder een lekkere vegetarische Biriyani gegeten en naar onze kamer.
Thuis gekomen toch eens nieuwsgierig in de omslag gekeken. We wisten echt niet wat te verwachten... In iedere omslag zat 50 roepies... De dame moet een hele som geld uitgedeeld hebben vandaag en wij waren dus bij de gelukkigen!