dinsdag 7 oktober 2014

Durbar Square en Swayambunath... prachtig!

Gisterenmorgen om 9 uur door de GSM gewekt. Nog een beetje moe (want er was een meute honden aan het blaffen tijdens de nacht) opgestaan en wakker geworden bij een lekker ontbijt.
Door het lawaai een andere kamer gevraagd en gekregen, eventjes alles weer in- en uitpakken. Een mooiere en nieuwere kamer, enig nadeel, twee éénslapers, maar we overleven dit ook wel… We hebben alvast nog 3 nachtjes bijgeboekt om op het gemak Kathmandu te kunnen verkennen.

Vandaag al naar Durbar Square geweest. Het oudste deel van Kathmandu. Je vindt er de oude koninklijke paleizen en bijhorende tempels. Het geheel beslaat een serieuze oppervlakte... Je weet niet waar eerst kijken, alles is even mooi, spectaculair of speciaal...
Op 't gemak rond gekuierd en alles op ons laten afkomen! Het is gewoon niet normaal hoeveel duiven daar zitten, overal rond je zie je duiven... De betekenis ervan moeten we nog even opzoeken... we zien wel dat ze gevoerd worden en dus gewild zijn... en dat op Unesco werelderfgoed... Maar het had wel enige charme die diertjes overal tussen te zien fladderen (alleen was het kijken waar je ging zitten). 


Vele kleine tempeltjes overal rond. Typisch voor Nepal is dat de vrouwen voor de tempel zorgen en de rituelen uitvoeren.
Bij ieder tempeltje staat ook steeds een wachter, jong of oud...


We lieten ons toegangsticket afstempelen zodat we gedurende ons verblijf in Nepal nog eens terug kunnen als we dit wensen. 
Het eeuwenoude koninklijk kon je gewoon binnenstappen. Ieder deel had een mooie binnenplaats of chowk.


Het houtsnijwerk van deze gebouwen die trouwens (bijna) volledig uit hout gemaakt zijn is prachtig. Ongelooflijk hoe dit ooit gemaakt is, zo verfijnd!


Daarna is de Kumari chowk aan de beurt. In Nepal is sinds één of andere eeuwenoude koning de gewoonte ontstaan een levende godin in deze chowk te huisvesten. Het meisje wordt gekozen uit vele Nepalese meisjes uit de bergen via strenge voorwaarden en spirituele normen (een beetje zoals de incarnaties van de Dalai Lama). Eens gekozen wordt ze in een afzonderlijke woning gehuisvest. Ze wordt aanbeden en geprezen als een levende godin. Haar voeten mogen de grond niet raken, dus wordt ze éénmaal per jaar bij een speciaal feest rondgedragen... voor de rest blijft ze binnen... Ze blijft Kumari zolang ze niet verontreinigd wordt door bloed, dus eens ze menstrueert is ze godin af... In Nepal is nu volop een discussie aan de gang als er nog een volgende Kumari moet komen of niet... Eigenlijk is het wel een triest leven voor zo'n kind, afgezonderd van familie en het gewone leven groeit ze op en eens Kumari af vindt ze moeilijk een man want die zou volgens de legende vroeg sterven... Het blijft echter een hele eer voor de familie...
Om 16 uur komt de Kumari zich meestal eens tonen vanaf haar vensterbalkon. 


We bleven wachten tot we hoorden dat ze door het Dusain feest de laatste dagen niet kwam. Spijtig, maar misschien een andere keer beter!
Dan maar hoge negendelige (verdiepingen zouden wij het nu noemen) houten "paleistoren" beklimmen voor een prachtig uitzicht over de stad.


Verder bleven we nog wat gezellig 'mensen kijken'. Altijd leuk, je ziet wel steeds wat. Sadhu's die heel graag op de foto gaan voor centen, prevelende Tibetaanse oudjes, amoureuze jonge koppeltjes, verkoopsters, kijkende mensen... 




Nog even de dhoka zoeken met het erotische houtsnijwerk... en ja gevonden! Ze konden er ook wat van in die oude tijd!



Op 't gemak terug naar ons hotel gewandeld langs weer eens andere kleine steegjes en straatjes. Verfrissen, eten en een spelletje spelen en content naar bed!

Vandaag 7/10 iets vroeger uit de veren (maar niet veel hoor) en na ons ontbijt: roti's met suiker en koffie (want het brood was op, festival-time, niemand werkt, geen bevoorrading) op stap naar de Swayambhunath tempel. We betrappen er ons op dat we hier nog geen enkele keer een stadskaart hebben gebruikt. We lopen maar en vragen zo nu en dan de weg... en dat lukt aardig! We komen langs een 'wasserij', de kleren en lakens worden met de hand geschrobd en te drogen gehangen. Ongelooflijk hoe wit die lakens er uit zien! 


Een eindje verder komen we langs een crematiecomplex. (zoals meestal aan de rand van de rivier). Familieleden en vrienden komen net de laatste eer betuigen. We stappen verder en hopen door via de weg te stappen een deel van de 300 trappen te kunnen vermijden... maar niets is minder waar en hop daar gaan we 300 maar toch wel met wat rustpauzes tussenin! De laatste 100 zijn dan nog extra steil ook... Gelukkig zijn er heel wat mooie beelden en versieringen tijdens het eerste stuk.




Je zou van minder zweten en puffen! 








Eénmaal boven is het wel overweldigend. We hebben wel duizend keer die foto's bekeken en nu staan we hier... Machtig! 
Je hebt er trouwens ook een mooi zicht op Kathmandu en de omringende bergen. 


De "OM MANI PADME HUM"-mantra klinkt er voortdurend en velen draaien de gebedsmolens, de gebedsvlaggetjes wapperen in de wind en de olielampjes branden. Een sfeer om niet te vergeten! 





We lopen als goede gelovigen rond de stoepa en draaien de gebedsmolens met het alziend oog van de Buddha op ons neerkijkend. 


We volgen een ceremonie in een oud klooster waarbij de monniken gebeden prevelen en zegenen. 




We krijgen gezegend voedsel, een lekkere appel, een banaan en een glas cola... rare combinatie maar heel welkom na de zware klim! We dompelen ons nog wat onder in de religieuze sfeer en beginnen daarna aan de 'afdaling', amai de knietjes... Moe maar heel tevreden terug op onze kamer.  Och ja, nog niet gezegd... In Kathmandu valt de elektriciteit geregeld uit en dan zit je even een tweetal uur zonder... Gelukkig is er bij ons een noodgenerator die twee lampjes voedt: ééntje in de badkamer en ééntje in de kamer. Ook de wifi blijft bestaan. Ondertussen is onze fan weer gaan draaien, dus electricity is back! Nu vlug douchen, eten en ja hoor, nog een spelletje spelen... tot later!

2 opmerkingen:

  1. Prachtig, alles is prachtig, mooie foto's en bovendien de cultuur die jullie mee beleven. Wat zijn jullie bofkonten! Echt, jullie zullen een schat aan belevenissen hebben en jullie reis is pas begonnen.... Echt de max! Groetjes, Ludo en Annie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. In één adem lees ik dit verhaal door... kortom fanatastisch... ik geniet er van met volle teugen...
    Jullie hebben dagen en nachten gedroomd en afgewogen of jullie deze reis wel zouden doen... maar nog geen week van huis en we lezen al fantastische dingen, laat staan als je ze dan in het echt beleefd... het wordt de reis van jullie leven...
    Fijn... zoals Annie zegt: de max!
    Groetjes
    Leen en Linus

    BeantwoordenVerwijderen