Na alle inentingen: dengue fever!

Na enkele dagen spier- en gewrichtspijn en heel veel koorts (39,4) bij het ontwaken eindelijk een diagnose... Denque fever!
Het voelde echt alsof ik regelrecht onder een bus gelopen was! 
Eerst naar het staatsziekenhuis (de jongen uit nagarkot was meegekomen om ons de weg te tonen); bloedtesten, urinetesten,... Vier opeenvolgende dagen terug en er zouden er nog twee volgen...
Deze nacht wakker geworden met extreme uitslag, jeuken, gloeien, prikken en branden over heel mijn lijf... ' s morgens dus naar het ziekenhuis gehold!
Maar nu werd ik er op spoed gelegd, kreeg er direct zuurstof, een ECG, een catheter voor weeral bloedafname en medicatie... en na 7 uur vertelden ze me dat ze me in het ziekenhuis wilden houden... 

No way! Ik kon hen overtuigen dat ik heel braafjes in mijn kamer zou blijven en mocht uiteindelijk toch vertrekken met een nieuwe afspraak op spoed morgen...
Vriendelijke en behulpzame dokters maar het ziekenhuis was echt niet te doen, ik was er trouwens ook de enige blanke... dat zegt al veel!
Je zou die spoed echt niet willen zien; met 15 lig je in 1 zaal zonder tussenschot. De ene ligt te rochelen, de andere ziet eruit alsof hij elk moment kan heengaan, de andere moet plassen,... alle familieleden, kinderen, lopen daar binnen en buiten en als er eentje weg is komt een ander op het niet ververste bed... Nee, hier wou ik niet blijven...
Toch wat ongerust geworden belden we naar Ethias om na te vragen met welk internationaal ziekenhuis zij samen werken. Cewic ziekenhuis, wij erheen.
Een veel moderner ziekenhuis, dat zag je zo. Veel properder en een combinatie van Nepalese en buitenlandse dokters. Eerst een gesprek, dan een aantal standaardonderzoekjes, en daar was de dokter, een hele lieve man die ons snel op ons gemak stelde... Nieuwe bloedtesten maar nu om oa ook op malaria en dengue te testen, een urinetest en afwachten, binnen een uurtje wisten we meer.
Dengue testte positief. Nog wat extra levertesten want die waarden bleken niet zo goed...
De hemaglobine was al een beetje gestegen en de bloedplaatjes ook, goed nieuws want dengue is een aandoening die die hemaglobine net razendsnel kan afbreken... De dokter dacht dat ik eigenlijk al aan herstel bezig ben... Nog 2 dagjes uitkijken voor complicaties, luisteren naar mijn lichaam, als i me goed voel mag ik gaan stappen, als iets erg verslechterd moet ik terug... Na 2 dagen mogen we naar Pokhara vertrekken als we dat willen alleen moet ik daar in hun zusterziekenhuis over een weekje nog een nieuwe levertest laten doen en voor de rest hoeven we ons nergens meer van aan te trekken...
Oef, we zijn blij dat er eindelijk een diagnose is!
In hetzelfde ziekenhuis liepen heel wat trekkers rond, mensen die in de sneeuwstorm zaten of die op zoek waren naar vrienden die vermist waren,...
Dus al bij al mogen wij zeker niet klagen!