Gisteren 7 november een auto met chauffeur gehuurd om naar de heilige stad Devghat te gaan. Mooi op tijd staat een prachtige, grote wagen ons op te wachten aan de uitgang van onze lodge. Waauwh, deze is een stuk groter en luxueuzer dan de auto's in Pokhara! We hebben trouwens ook heel wat moeite moeten doen om een auto aan de haak te slaan. In heel Sauhara is geen taxi te vinden. Maar via een lieve jongen van een gidsenbureautje (die maar bleef rondbellen) is het ons gelukt!
Met de auto via Bharatpur en Narayangadh naar Devghat.
Devghat ligt een de samenvloeiing van de Trisuli rivier en de Kali Gandaki... beide rivieren monden later uit in de Ganges. Wie in Devghat sterft en er de laatste rituelen krijgt mag zich gelukkig prijzen. Op deze plaats zou Sita, de vrouw van god Rama en heldin van de Ramayana zijn gestorven. De as verstrooid op de samenvloeiing...
De eerste stopplaats komt ons al snel bekend voor... Terwijl we naar beneden wandelen naar de rivier zien we de rookpluimen omhoog stijgen. Even later zien we de brandstapels vlammen. Hier worden de lichamen van de overledenen gecremeerd. Aan de rand van de rivier zien we 5 houtstapels branden... Vijf gelukkigen?
Terug omhoog naar de auto, wat heel wat lastiger is... en verder op weg naar het stadje. Je kunt de rivier alleen over via een hangbrug... dus de auto blijft aan deze zijde.
De rivier op zich is prachtig, het blauwgrijze water tussen de grijze rotsen en groene bergen... Schitterend!
We lopen de hangbrug over en genieten van het uitzicht.
Aan de overkant gekomen lijk je in een andere plaats terecht te zijn gekomen...
De dominerende kleur in het straatbeeld is hier oranje en geel. De kleur die aangeeft dat men het wereldse leven achter zich heeft gelaten en zich verder spiritueel wil verdiepen. Men verzaakt aan eigendommen en familie om op zoek te gaan naar het ware geluk...
Heel veel ouderen komen hier om zich te verdiepen en te sterven. Hun geloof is sterk!
In dit stadje zijn dan ook veel ashrams die pelgrims en buitenlands sadhu's opvangen en te slapen leggen. Er komen heel veel 'super'gelovigen van aangrenzende landen hierheen. Zo heb je hier onder andere ook een ashram voor de mensen van Myanmar, India,...
Ook voor de vele ouderen zijn er voorzieningen opgezet, wat echt nodig blijkt als je al die mensen op straat tegenkomt. Velen zijn er berooid aan toe en leven van wat ze krijgen en hun gebeden...
We komen langs een wasplaats waar de leerlingen van de Brahmaanse school zich wassen en de was doen. Het geschoren hoofd met staartje op de kruin en het touwtje over de schouder toont aan dat ze Brahmanen zijn. Deze jongens komen uit heel Nepal en zijn voorbestemd om hindoe-priester te worden.
Na nog wat trappen op en neer komen we aan de samenvloeiing en zien er een oude dame gebeden prevelen terwijl ze steeds opnieuw water uit de rivier in een koperen potje schept en traag weer uitgiet. Ze blijft maar gebogen zitten prevelen, bijna een uur lang. Ze staat op en slaat haar handen ten hemel, looft de god.
Uiteindelijk schept ze haar ketel en potje vol zuiver water en vertrekt terug de trappen op naar boven... Wij vrezen dat ze het niet zal halen, zo oud en broos lijkt ze... maar ze doet het beter dan wij...
Ook wij gaan als goede gelovigen even in het heilige water staan en laten het koele water over onze voeten vloeien. Mens kan dit deugd doen als het snikheet is!
Ondertussen komen nog 2 mannen baden in de rivier. Ze bidden en dompelen zichzelf helemaal onder. En om het nuttige aan het gelovige te koppelen halen ze de shampoo maar uit en wassen zich...
We genieten nog even van het zicht op beide rivieren en krijgen de mogelijkheid om voor minder dan een euro in raft-bootjes de samenvloeiing op te varen. Dit hoeven ze ons geen twee keer te zeggen... Hop in de boot en met een verplichte zwemvest (niemand kan hier zwemmen) en een roeispaan om mee te helpen gaan we de rivier op. Een klein tochtje van 20 minuten maar wel heel erg leuk, we genieten ervan!
Terug aan wal moeten we terug naar boven. Trappen, trappen, trappen...
De hoofdtempel van de stad is de Shiva-tempel bij de rivieren. Een kleine openlucht-tempel met een omgang van 108 Shiva-lingams en een groot Shiva beeld.
Overal in het rond staan hier tempels, groot en klein.
Weer trappen en trappen en trappen... Je loopt er tussen verschillende ashrams en hoort bhajans zingen.
Even later komen we bij de hut van een Aghori-baba. De man leeft al 15 jaar op deze plaats als goeroe voor de aghori's. Zij zijn heftige devotees van de god Shiva en geloven dat zij het absolute kunnen bereiken door verzaking aan de wereldse dingen. Om zich eraan te herinneren dat ze slechts belichamingen zijn smeren ze zich vaak in met as van overledenen en leven op cremeergrond.
We worden in zijn hut uitgenodigd via onze chauffeur. Deze man ziet er heel gewoontjes uit. Hij verteld een stuk van zijn levensverhaal wat door de chauffeur voor ons vertaald wordt. Hij is de leerling van de hier gekende 'Crazy baba' die hier jaren leefde en samadhi bereikte. Nu is het zijn taak over het heiligdom te waken en in afzondering te leven. Het ziet er een hele lieve man uit met lange baard en zachte ogen. Hij neemt ons nauwkeurig op en wij hem... Hij vraagt ons vanwaar de interesse en de chauffeur legt uit dat we veel van het hindoeïsme kennen en interesse hebben in die religie. Een foto mag niet maar we krijgen wel zijn zegen en een grijze tikka (as?) op ons voorhoofd!
Weer omhoog en omhoog om daarna weer af te dalen naar de sterfplaats van Sita.
Daar zit een stokoud dametje puja te geven. Ze schijnt 109 jaar te zijn... waar of niet, ze ziet er allesinds niet jong meer uit. Ze zit daar al 64 jaar en zorgt voor de tempel van Sita. Mensen uit de stad komen haar te eten brengen en helpen haar indien nodig... Mensen die een puja wensen brengen haar koekjes of zoetigheid. Wij hebben altijd een pak koekjes bij en zo komen ze van pas... We krijgen haar zegen en een rode tikka erbovenop.
Apen overal rond, maar ze heeft een katapult om ze af te schrikken. Ze hoort helemaal niet goed meer, maar ziet als de beste!
We doen nog een rondje door de tuin en vertrekken dan stilaan terug, door het stadje, over de brug naar de wagen... Moe maar tevreden.
Op de terugkeer zien we een olifant met kalfje. Snel even stoppen en algauw stopt Roswitha het kleintje wat gras toe... Schattig, allebei!
Met de auto via Bharatpur en Narayangadh naar Devghat.
Devghat ligt een de samenvloeiing van de Trisuli rivier en de Kali Gandaki... beide rivieren monden later uit in de Ganges. Wie in Devghat sterft en er de laatste rituelen krijgt mag zich gelukkig prijzen. Op deze plaats zou Sita, de vrouw van god Rama en heldin van de Ramayana zijn gestorven. De as verstrooid op de samenvloeiing...
De eerste stopplaats komt ons al snel bekend voor... Terwijl we naar beneden wandelen naar de rivier zien we de rookpluimen omhoog stijgen. Even later zien we de brandstapels vlammen. Hier worden de lichamen van de overledenen gecremeerd. Aan de rand van de rivier zien we 5 houtstapels branden... Vijf gelukkigen?
Terug omhoog naar de auto, wat heel wat lastiger is... en verder op weg naar het stadje. Je kunt de rivier alleen over via een hangbrug... dus de auto blijft aan deze zijde.
De rivier op zich is prachtig, het blauwgrijze water tussen de grijze rotsen en groene bergen... Schitterend!
We lopen de hangbrug over en genieten van het uitzicht.
Aan de overkant gekomen lijk je in een andere plaats terecht te zijn gekomen...
De dominerende kleur in het straatbeeld is hier oranje en geel. De kleur die aangeeft dat men het wereldse leven achter zich heeft gelaten en zich verder spiritueel wil verdiepen. Men verzaakt aan eigendommen en familie om op zoek te gaan naar het ware geluk...
Heel veel ouderen komen hier om zich te verdiepen en te sterven. Hun geloof is sterk!
In dit stadje zijn dan ook veel ashrams die pelgrims en buitenlands sadhu's opvangen en te slapen leggen. Er komen heel veel 'super'gelovigen van aangrenzende landen hierheen. Zo heb je hier onder andere ook een ashram voor de mensen van Myanmar, India,...
Ook voor de vele ouderen zijn er voorzieningen opgezet, wat echt nodig blijkt als je al die mensen op straat tegenkomt. Velen zijn er berooid aan toe en leven van wat ze krijgen en hun gebeden...
We komen langs een wasplaats waar de leerlingen van de Brahmaanse school zich wassen en de was doen. Het geschoren hoofd met staartje op de kruin en het touwtje over de schouder toont aan dat ze Brahmanen zijn. Deze jongens komen uit heel Nepal en zijn voorbestemd om hindoe-priester te worden.
Na nog wat trappen op en neer komen we aan de samenvloeiing en zien er een oude dame gebeden prevelen terwijl ze steeds opnieuw water uit de rivier in een koperen potje schept en traag weer uitgiet. Ze blijft maar gebogen zitten prevelen, bijna een uur lang. Ze staat op en slaat haar handen ten hemel, looft de god.
Uiteindelijk schept ze haar ketel en potje vol zuiver water en vertrekt terug de trappen op naar boven... Wij vrezen dat ze het niet zal halen, zo oud en broos lijkt ze... maar ze doet het beter dan wij...
Ook wij gaan als goede gelovigen even in het heilige water staan en laten het koele water over onze voeten vloeien. Mens kan dit deugd doen als het snikheet is!
Ondertussen komen nog 2 mannen baden in de rivier. Ze bidden en dompelen zichzelf helemaal onder. En om het nuttige aan het gelovige te koppelen halen ze de shampoo maar uit en wassen zich...
We genieten nog even van het zicht op beide rivieren en krijgen de mogelijkheid om voor minder dan een euro in raft-bootjes de samenvloeiing op te varen. Dit hoeven ze ons geen twee keer te zeggen... Hop in de boot en met een verplichte zwemvest (niemand kan hier zwemmen) en een roeispaan om mee te helpen gaan we de rivier op. Een klein tochtje van 20 minuten maar wel heel erg leuk, we genieten ervan!
Terug aan wal moeten we terug naar boven. Trappen, trappen, trappen...
De hoofdtempel van de stad is de Shiva-tempel bij de rivieren. Een kleine openlucht-tempel met een omgang van 108 Shiva-lingams en een groot Shiva beeld.
Overal in het rond staan hier tempels, groot en klein.
Weer trappen en trappen en trappen... Je loopt er tussen verschillende ashrams en hoort bhajans zingen.
Even later komen we bij de hut van een Aghori-baba. De man leeft al 15 jaar op deze plaats als goeroe voor de aghori's. Zij zijn heftige devotees van de god Shiva en geloven dat zij het absolute kunnen bereiken door verzaking aan de wereldse dingen. Om zich eraan te herinneren dat ze slechts belichamingen zijn smeren ze zich vaak in met as van overledenen en leven op cremeergrond.
We worden in zijn hut uitgenodigd via onze chauffeur. Deze man ziet er heel gewoontjes uit. Hij verteld een stuk van zijn levensverhaal wat door de chauffeur voor ons vertaald wordt. Hij is de leerling van de hier gekende 'Crazy baba' die hier jaren leefde en samadhi bereikte. Nu is het zijn taak over het heiligdom te waken en in afzondering te leven. Het ziet er een hele lieve man uit met lange baard en zachte ogen. Hij neemt ons nauwkeurig op en wij hem... Hij vraagt ons vanwaar de interesse en de chauffeur legt uit dat we veel van het hindoeïsme kennen en interesse hebben in die religie. Een foto mag niet maar we krijgen wel zijn zegen en een grijze tikka (as?) op ons voorhoofd!
Weer omhoog en omhoog om daarna weer af te dalen naar de sterfplaats van Sita.
Daar zit een stokoud dametje puja te geven. Ze schijnt 109 jaar te zijn... waar of niet, ze ziet er allesinds niet jong meer uit. Ze zit daar al 64 jaar en zorgt voor de tempel van Sita. Mensen uit de stad komen haar te eten brengen en helpen haar indien nodig... Mensen die een puja wensen brengen haar koekjes of zoetigheid. Wij hebben altijd een pak koekjes bij en zo komen ze van pas... We krijgen haar zegen en een rode tikka erbovenop.
We doen nog een rondje door de tuin en vertrekken dan stilaan terug, door het stadje, over de brug naar de wagen... Moe maar tevreden.
Op de terugkeer zien we een olifant met kalfje. Snel even stoppen en algauw stopt Roswitha het kleintje wat gras toe... Schattig, allebei!
amai amai....we geloven onze ogen niet wat moet dat dan zijn bij jullie!!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel uit de poesel
Welke mooie dag en een rijkdom aan ervaringen! Wat zien jullie er goed en ontspannen uit! Kijk, het doet me echt deugd dat te zien en terug zijn de foto's supermooi! Groetjes, L&A
BeantwoordenVerwijderen